"Babcia Giga" jest filmem dokumentalnym. Ukazuje niezwykle bliską i szczerą relację między wnukiem a babcią, mimo iż różni ich 70 lat życiowego doświadczenia.
Twarz starszej pani, bez pruderii wspominającej miłosne historie, pojawia się w kadrze w sąsiedztwie obiadów serwowanych małomównemu, ospałemu wnukowi. Staruszka zdaje się być mniej zgorzkniała od nastolatka i opowiada mu o urokach młodości. Dzięki ukrytej kamerze możemy oglądać przyjacielskie spotkania dokładnie tak, jak wyglądały w rzeczywistości. Opowieści bohaterki pozwalają widzowi towarzyszyć odważnej, nastoletniej panience z dobrego domu, w przeżywaniu pierwszych zauroczeń, czy wsłuchać się w historię dojrzałej miłości. W obrazie kobiety obdarzonej silną i indywidualną osobowością, możemy ujrzeć obraz pokolenia urodzonego na początku XX wieku, które zmuszone było zmierzyć się z wydarzeniami, jakie przyniosła historia.
Dzięki wyrazistej postaci bohaterki "Babcia Giga" łamie stereotypy związane ze starością, opowiada o jej tęsknotach, pragnieniu bliskości z drugim człowiekiem, cielesności, której doświadczenie, także we wspomnieniach, odgrywa dużą rolę. Grzegorz Korczak oczarowuje widza obrazem radosnej 93-letniej kobiety, aby w ostatniej scenie kazać nam zmierzyć się z pustką, która pozostaje po niej w kadrze.
Naprawdę dobry dokument, prosty, szczery.. Samo życie :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam